ŞEKUR
“…Çünkü O, çok bağışlayan, şükrün karşılığını bol bol verendir.” (Fatır;30)
Vaktiyle bir adam uçsuz bucaksız bahçesinin bir köşesine bir elma tohumu ekti.
Bu elma tohumu toprağın altında daima şükrederdi:
“Ey yüceler yücesi Rabbim! Beni bu toprağın altına koydurarak çürümekten koruduğun için Sana sonsuz şükürler olsun.”
Şükredenlere nimetini artırmayı seven Rabbi bu kez onun için yağmur yağdırdı, bahçıvanı o tohumun hizmetine verdi. Bir zaman sonra tohum gelişti ve bir filiz haline geldi. Toprağın üstüne dalını uzattı ve harika kainatla tanıştı. Bu kez,
“Sevgili Rabbim! Bana bu güzellikleri görme imkanı verdiğin için Sana ne kadar şükretsem azdır. Beni sonsuza dek o toprağın altında da tutabilirdin. Ama ikram edip beni bu birbirinden güzel varlıklarla tanıştırdın…” dedi.
Şükretmeye en çok layık olan Rabbi bu kez güneşi de filiz haline gelen tohumun hizmetine verdi. Yağmur da her zamanki gibi görevine devam ediyordu. Filizin en yakın arkadaşı gezmeyi çok seven rüzgardı. Rüzgar gidip gördüğü yerleri filize anlatıyor ve filiz de onun anlattıkları karşısında hayretler içinde kalıyordu.
Bir zaman sonra filiz gelişti, dalları çoğaldı. Bu durum karşısında o yine şükrediyordu. O şükrettikçe Rabbi onu yapraklarla süsledi. Artık yemyeşil bir ağaçtı küçük tohum.
Bir gün şöyle dedi,
“Ey cömert Rabbim! Küçücük bir tohumken beni toprağın altına koyup yok olmaktan korudun, ardından yağmur yağdırıp beni büyüttün ve yeryüzüne çıkardın, ardından güneşin ışıklarını yayıp beni geliştirdin, ardından yemyeşil yapraklarla süsledin. Sana nasıl şükredeceğimi bilemiyorum…”
O böyle şükrederken Rabbi onun dallarınca meyveler yarattı. Bir elma ağacıydı artık! Kıpkırmızı, sulu meyveleri vardı. Sevincini tarif etmeye imkan yoktu. Bunun için Rabbine sürekli şükretti. Ve Rabbi o şükrettikçe nimetini artırdı, her gün biraz daha biraz daha meyvesi oldu. Bir gün rüzgarla konuşurlarken elma ağacı ona şöyle dedi,
“Dostum! Eskiden ne haldeydim şimdi ne haldeyim! Rabbimizin büyüklüğünü görüyor musun?”
“Evet” diye cevap verdi rüzgar, “Keşke herkes senin gibi Rabbimizin nimetlerini farkedebilse…”
Bunun üzerine elma ağacı,
“Haklısın” dedi, “O’nun Şekur olduğunu bilseler ne çok şükrederlerdi…”
“Şekur, yani şükredilmeye en çok layık olan…” dedi rüzgar.
Elma ağacı ekledi,
“Ve şükreden kullarına nimetini fazlalaştıran…”
egitimciler 
Yorum bırakın